Van eiland Hvar naar eiland Brac

In de middag vertrek ik naar eiland Brac, het volgende eiland in de archipel. Maar dit kan niet waar zijn. Ik kom reizigers tegen die bij Puur Kroatië geboekt hebben. Of ik tijd heb om met hen een drankje te doen op het terras. Ze geven aan graag hun belevingen met mij te willen delen, daar onder de stalende zon in Kroatië. Ruim een week reizen zij reeds rond, hun enthousiasme over Kroatië is ongekend. Ik geniet van hun mooie verhalen, dat alles onder het genot van heerlijk gekoeld glas wijn.

Mijn laatste uur op Hvar is al voorbij, ik ren naar onze boot die ligt te wachten om te kunnen vertrekken naar eiland Brac. De crew van onze boot verwelkomt mij en helpt mij aan boord alvorens de boot los komt van de wal. Het tekent de vriendelijkheid van de Kroaten dat zij mij charmant en verantwoord aan boord laten stappen zodat ik niet tussen wal en schip dreigt te geraken.

Eenmaal weer aan vaste wal raak ik in de ban van de geuren en geluiden. Olijfbomen en wijnstruiken absorberen de weldadige zonnestralen. Hogerop kom ik in het gebied van de stenen en de struiken. De zon staat te loeien, de aarde geeft een weelderig parfum vrij.

In het strakblauwe water, in vergelijking met de Noordzee van een onvoorstelbare helderheid, zwemmen scholen vissen rond. Ik luier wat op een van de vele strandjes. Vogelgetsjilp, het klotsen van het water, flarden muziek en vrolijk gelach uit een dorpje wiegen me weg richting dromenland.

Aangespoord door het Voltallig Filharmonisch Krekelorkest loop ik later die middag de ondergaande zon tegemoet. In de schemering straalt de Adriatische Zee lichtblauw op, als een mist of als neonreclame voor de pracht van dit land. Soms in de diepte, dan weer op nog geen paar meter van de weg.

Wat zouden we in Nederland niet geven voor een paar kilometer van zo’n kustlijn? Kroatië ligt er vol mee, alleen al over meer dan duizend kilometer langs de kust van het vaste land.